تبادل لینک هوشمند 
ای وطن
ای وطن! قربان جنگلها و دشت باز تو زابل و تبریز و ساری و قم و شیراز تو
جنگل سر سبز گیلان. کوه اروند و سهند شهر زیبای سپاهان، مشهد و اهواز تو
بال و پرهای مرا بشکست دست روزگار لیک روح من بود پیوسته در پرواز تو
تن در این بیگانه جا دارم. ولیکن جان من چون پرستو سر کشد بر گِرد سروِ ناز تو
هیچ بیگانه نپرسد حال من در این دیار یاد باد آن ملت دریا دل و دمساز تو
گل در این کشور فراوان است، اما کی بود همچو آن گلهای شب بو و تُرنج و ناز تو
نیکرویان هر طرف در آمد و رفتند، لیک عاشقم بر بانوان خوشگل و تن ناز تو
راز خود با هر که گفتم، بر سر بازار گفت نیست یک تن چون صمیمی مردم همراز تو
چون بگرید ابر پاییزی در این ماتم سرا بشنوم با هوش جان، از ناودان آواز تو
ساز و آواز تربسازان نبُگشاید دلم خوش بُود آواز روح افزای چنگ و ساز تو
موسِقیِ جازشان باشد چنان دیوانگان ای خوشا بانگ سه گاه و دشتی و شهنازتو
نشنوم اشعار زیبا از زبان اَجنبی نیست اینجا کس چو مردان سخن پرداز تو
درد من را نیست درمان در دیار اَجنبی جز دَمِ عیساییِ خورشید پر اعجاز تو
تا تو اندر سینه داری گنجهای پر بها خصم خوشبختیِ تو هستند نفت و گاز تو
سینه ام تنگ است و دل تنگ است و دنیا نیز تنگ ای وطن قربان جنگلها و دشت باز تو
دکتر ناصر انقطاع
برچسب ها : سروده هاي ملي,
موضوع :
سروده هاي ملي , ,
