تخت جمشید

تخت جمشید-پارسَه یا تخت جمشید نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که سالیان سال پایتخت هخامنشیان بوده است. اسکندر مقدونی سردار یونانی به ایران حمله کرد و تخت جمشید را به آتش کشید. اما ویرانه‌های این مکان هنوز هم در مرودشت در نزدیکی شیراز مرکز استان فارس برپا است. تخت جمشید هم‌اکنون یکی از آثار جهانی ثبت شدهٔ ایران در یونسکو است.

مسیر  لرستان با دارا بودن بیش از 100 پل تاریخی به عنوان پایتخت پلهای تاریخی ایران مطرح است، آثاری که از آنها به عنوان حیرت انگیزترین پلهای تاریخی دنیا یاد می‌شود و ثبت جهانی آنها در دستور کار قرار گرفته است.

به گزارش خبرنگار مهر، استان لرستان با موقعیت استراتژیک خود همواره در طول تاریخ به عنوان یکی از مهم ترین گذرگاههای شمال به جنوب کشور مطرح بوده به طوریکه این استان در دوره مادها، هخامنشی، ساسانی و اسلامی‌در مسیر هگمتانه ـ شوش در موقعیت ویژه ای قرار داشته و پل کشکان نیز در 50 کیلومتری جنوب خرم آباد در این مسیر احداث شده است.

پل های گاومیشان، شاپوری، پل آجری، پلدختر، کلهر، کشکان و شکسته از جمله پلهای تاریخی لرستان هستند که بیش از هزار و 400 سال قدمت تاریخی دارند و از معماری و هنر و پل سازی منحصربه فرد برخوردارند.

تمدن پنج هزار ساله جیرفت یکی از ناشناخته ترین و اسرارآمیزترین تمدن های بشری است که از کشف آن کمتر از یک دهه می گذرد، بسیاری اسرار این تمدن را حلقه گمشده بشریت می دانند.

چند سالی است بود که جیرفت خشکسالی آمده بود

شهر سوخته نام بقایای «دولت شهری» باستانی در ایران است که در ۵۶ کیلومتری زابل و در حاشیه جاده زابل-زاهدان در شرق ایران در استان سیستان و بلوچستان واقع شده‌است. شهر مزبور در روی آبرفتهای مصب رودخانه هیرمند به دریاچه هامون و زمانی ساحل آن رودخانه بنا شده بوده‌است. زمان بنای این شهر بزرگ در دوره برنز تمدن جیرفت یعنی استان سیستان و بلوچستان امروزی در ایران باستان می‌باشد و ایرانیان حدود ۶۰۰۰ سال پیش در این شهر زندگی می‌کرده‌اند.

گفته می‌شود، شهر سوخته پیشرفته‌ترین شهر جهان قدیم بوده‌است و حتی بسیار پیشرفته‌تر از «دولت شهر» کرت که سینوهه در کتاب خود از آن یاد کرده‌است. به اعتقاد برخی باستان‌شناسان اگر بخواهیم به معنای کامل و دقیق شهر توجه کنیم، این شهر را باید از قدیمی‌ترین آن‌ها در دنیا دانست، چرا که معدود شهرهائی پیش از آن، از نظر امکانات و اصول شهرنشینی با آن قابل مقایسه هستند.^[۱]

هنر قلم‌زني از ديرباز تاكنون يكي از هنرهاي محبوب دكوراتيو است كه زيرمجموعه‌اي از هنر فلزكاري محسوب مي‌شود. سابقه تاريخي اين هنر به اقوام سيت‌ها و سكاها بازمي‌گردد كه در حدود 5 تا 7 هزار سال قبل، در قفقاز يا جنوب روسيه فعلي زندگي مي‌كردند.

در ايران نيز نمونه‌هايي از قلم‌زني بر روي برنز كه به سه هزار سال قبل تعلق دارد در لرستان كشف شده است.

درواقع انسان از ديرباز فلز را مي‌شناسد، اگرچه اين شناخت به قدمت سفال نيست اما به دليل ماهيت ماندگاري فلز، آثار زيادي از گذشتگان به دست ما رسيده كه هر يك كتابي است گويا از فرهنگ و تمدن دوره‌اي كه به آن تعلق دارد.

نكته قابل توجه در طراحي داخلي، ايجاد هماهنگي و هارموني ميان اجزاي محيط و اجزايي است كه به فضا اضافه مي شوند. اولين نكته‌اي كه يك طراح در هنر طراحي به آن توجه مي‌كند تركيب‌بندي فرم‌ها و رنگ‌هاست.

در عصر ما هنر به سرعت به سمت سادگي و مدرنيته در جريان است ولي هستند كساني كه همچنان تعلق خاطري با پيشينه باستاني كشورشان دارند و از قدرت، وقار و ظرافتي كه در طرح‌ها و احجام باستاني وجود دارد بهره مي‌گيرند.

 

فلزات به دليل تنوع رنگي و خاصيت فرم‌پذيري در قسمت‌هاي مختلفي از طراحي داخلي استفاده مي‌شود. تابلوهاي فلزي خصوصا نقش‌برجسته‌هاي فلزي كه جديدا وارد بازار دكوراسيون شده‌اند، يكي از روش‌هاي استفاده از فلزات در طراحي داخلي است.

آنچه در اين شماره از «منزل» به آن پرداخته‌ايم، تابلوهاي فلزي جديدي است كه يك هنرمند با الهام از قديمي‌ترين و اصيل‌ترين نقش و نگارهاي ايران آنها را خلق كرده است. شايد براي شما جالب باشد كه بدانيد اين نقوش بر در و ديوار تخت جمشيد شيراز نقش بسته‌اند.

در اين نقش‌برجسته‌ها، هنرمند خلاق سعي كرده‌است با استفاده از رنگ‌هاي شاد، آثار سنتي را با فضاي مدرن زندگي امروز تطابق دهد. به همين دليل است كه اين تصاوير رنگي از كهنگي و فرسودگي ندارند و هريك از ما علاقه‌منديم از آنها در دكوراسيون منزل خود استفاده كنيم.

 

•    آبي فيروزه‌اي و نارنجي فلز مس، رنگ‌هاي مكمل يكديگرند و در جنگ با يكديگر به خودنمايي مي پردازند.

•    رنگ سبز زيتوني، آرامش خاصي را با تركيب زرد فلز برنج ايجاد مي‌كند.

•    تركيب رنگ قرمز با نقره‌اي فلز استيل نيز، در تضاد با يكديگر جلوه خاصي به درخشندگي اين فلز مي‌دهد.

براي استفاده از هر نوع تابلو نقش برجسته، نقاشي، طراحي و ...نورپردازي آن اهميت ويژه‌اي دارد. نورهاي سرد مناسب تابلوهاي رنگي نيست و رنگ واقعي اثر را از بين مي‌برد اما نور سفيد يا نور زرد روشن بهترين رنگ براي نورپردازي بر آثار هنري به شمار مي‌رود.

 

به طور مثال اگر شما از يك تابلو فلز مس بر روي ديوار خود استفاده كنيد و نورپردازي اتاق شما رنگ آبي باشد،‌ انعكاس رنگي فلز مس، رنگ سبز مي‌شود و كاملاً زيبايي اثر از بين مي‌رود.

يكي از ويژگي هاي ايرانيان كهن و هنرمندان انها باور به تقليد درست بوده است كه آنرا بهتر از نوآوري بد مي دانستند. در واقع اين نوع تقليد برداشتي از روي منطق بوده است كه با شرايط زندگي سازگار باشد. آريايي ها چون مردمي كشاورز بودند و در سرزميني آباد و خرم زيسته بودند خويي آشتي جو و سازگار داشتند.

 

ایران در طول تاریخ به وجود آمدنش فرهنگ معماری خاص خود را به جهان ارائه داده است . ایران سرزمینی است با وسعت زیاد و به علت همین وسعت جغرافیایی و وجود ناحیه های متعدد دارای تنوع معماری زیادی می باشد. اگرخوب دقت کنیم خواهیم فهمید که حتی در یک منطقه جغرافیایی خاص نیز با تنوع در شیوه ساخت مسکن روبه رو هستیم. در اين بخش تصاوير بي نظيري را براي شما در نظر گرفته ايم كه شايد مشابه آنها را در كمتر جايي ديده باشيد.

ايران از حيث برخورداري از بناهاي تاريخي و آثار باستاني در سطح جهان رده هفتم را به خود اختصاص داده است و بد نيست بدانيد كه چندي پيش يونسكو لقب "مهد تمدن" را به كشور عزيزمان ايران اعطا نمود. همانطور كه مطلع هستيد قدمت تاريخي ويرانه هاي تخت جمشيد به 2500 سال قبل از ميلاد مسيح مي رسد و اساساً تاريخچه هنر و معماري ايراني به 5000 سال قبل باز مي گردد. ايده هاي معماري باستاني ايران تا سوريه، هند شمالي، و نقاط مرزي چين گسترش پيدا كرده است و كليه بناهاي پارسي از كلبه هاي روستايي و چايخانه ها گرفته تا عمارت خانه ها و باغ ها همه و همه از اصالت اين نسل نيكو گفتني ها با خود دارد. در اين ميان سازه هاي ارزشمندي به چشم مي خورد كه تاريخ بشر كمتر چيزي شبيه آنها را به خود ديده است.

چهاردهم امرداد ، چهل و نُهمین سالروز درگذشت بزرگ بانوی آواز خوانی ست که همه ی خانم های آواز خوان ایرانی  بعد از او تا به اکنون ، از کوچک و بزرگ و پیر و جوان ، مدیون او و اراده اش و زحمات فراوان اش در این راه هستند.

قمرالملوک وزیری ، بزرگ بانویی آغازگر به معنای واقعی است. او به معنای واقعی ، یک معجزه بود. او راهی را آغاز کرد که پیش از او هیچ بانویی حتا جرات نمی کرد که به آن

پدرش محمد تقی خان ، ( آن زمان هنوز فامیل رسم نبود ) وی  را تحت تعلیم مستقیم خود قرار داد و به او طرز نواختن کمانچه را آموخت ولی  پس از سه سال به وی گفت : از این به بعد باید به نواختن کمانچه دایی هایت گوش فرا دهی و طرز نواختن آنها را بیاموزی.
علی اصغر سه دایی داشت به نامهای  : اکبر ، رضا و حسن که هر سه از نوازندگان خوب و بنام کمانچه بودند و در ارکستر بزرگ بیست و چهار نفری که آقا ناظم ، پدر مرتضی خان محجوبی ترتیب داده بود شرکت می کردند ،  
سایر اعضای این ارکستر، نوازندگان و خوانندگانی نظیر : درویش خان ، حسین خان اسماعیل زاده ، طاهرزاده ، اقبال السلطان و غیره  بودند واین نشانگر آنست که همکاری کردن در یک ارکستر با اساتید موسیقی وقت حتما مهارت و تبحر می خواست .
علی اصغر بهاری، از دایی های خود چیزهایی را که باید بیاموزد آموخت تا اینکه در هجده سالگی همراه با ارکستر ابراهیم خان منصوری در کنسرتی
که در یک سالن بر پا شده بود شرکت می کند و از همین جا آوازه شهرت بهاری به گوش موسیقی دانان می رسد و او را به نام نوازنده خوب و آگاه به نواختن گوشه های  ایرانی می پذیرند .
وی  پس از چندی در مشهد کلاس موسیقی جهت تعلیم می گشاید و یک سال هم با حبیب سماعی استاد سنتور کار می کند و شاگرد تعلیم می دهند و بعدا به تهران می آید و توسط استاد روح الله خالقی به مدرسه موسیقی جهت تعلیم دعوت می شود و در هنرستان شروع به همکاری می نماید .
وی با همکاری با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران ، شاگردان خوبی را تربیت کرد که هر کدام هم اکنون یکی از بهترین کمانچه کش های کشور می باشند .
اصغر بهاری مردی است صادق و خوشرو و بی تکبر و خلاصه استاد و هنرمندی است از هر جهت والامقام و برای آموختن به شاگردان خود از هیچ کوشش و از خود گذشتگی دریغ نمی کند .
وی در سال 1332 به رادیو دعوت می شود و در ارکستر های مختلف که استادانی نظیر : صبا ، عبادی ، حسین تهرانی و غیره شرکت داشتند ، همکاری  می کند .
علی اصغر بهاری ، مدتی نیز در دانشگاه تهران به تعلیم هنر آموزان می پردازد و اولین هنرمندی است که در تلویزیون تکنوازی کرد و مدت هشت بار به دعوت دولتهای فرانسه ، بلژیک و آلمان جهت اشاعه و شناساندن موسیقی ملی و این ساز اصیل ایرانی ، به آن ممالک مسافرت کرد .
علی اصغر بهاری ، یکی از اساتید و بهترین کمانچه کش های ادوار موسیقی سنتی و نوین ایران می باشد .

عبد الله دوامی، در کنار برومند و شهنازی و صبا ، یک عمر در تداوم اصالتهای موسیقی ایران کوشید. او از معلمان بزرگ موسیقی ردیف است. در جوانی نزد علی خان نایب السلطنه تعلیم گرفت و چند سال بعد همراه هنرمندان بزرگ موسیقی وقت، به خارج سفر کردو صفحه های از صدای او ضبط شد
او لوح محفوظ ردیف های آوازی و سازی و قطعه های اصیل قدیمی بود و یک عمر هر چه می دانست ، بیدریغ به هنر آموزان جوان آموخت . دوامی نیز مثل بیشتر هنرمندان قدیم ، اهل معنویت و خلوص وسادگی بود و با هنرش می زیست. او عضو هیات موسیقیدانان سنتی بود و برای ضبط صفحه به خارج از کشور سفر می نمود. او همچنین مدرّس آواز در هنرستان ملی موسیقی بود

آثار: از او نوارهای خصوصی ای باقی مانده است که بیشتر جنبه آموزشی دارند. نت ردیف آوازی او و تصنیف های قدیمی ، به کوشش فرامرز پایور چاپ شده و آلبوم نوارهای ردیف آوازی او نیز انتشار یافته است. صفحات گرامافون به همراه درویش خان ، سیّد حسن طاهرزاده ، ابوالحسن اقبال آذر و باقر خان رامشگر ، نوارهای خصوصی تدریس به شاگردان مختلف ، پنجاه تصنیف عارف (ضبط توسط ابراهیم منصوری).

شاگردان استاد: استاد ابوالحسن صبا، استاد فرامرز پایور، استاد محمود کریمی، استاد نصرالله ناصح پور، استاد محمدرضا شجریان، استاد محمدرضا لطفی، استاد ناصر فرهنگ فر، استاد حسین علیزاده، استاد پرویز مشکاتیان، استاد داریوش طلائی، مجید کیانی، محمد حیدری فاطمه واعظی(پریسا)، فاخره صبا، تورج کیارس، کریم صالح عظیمی، شاپور حاتمی، نورعلی خان برومند، شهرام ناظری، سیما بینا، رامبد صدیف ...

 

به سال 1270 در (طا) که یکی از دهات تفرش می باشد کودکی دیده به جهان گشود که والدینش نام عبدالله را برای او بر گزیدند.

عبدالله دوران کودکی را در این ده سپری کرد وتحصیلات ابتدایی را نزد تنی چند از ملاهای ده فرا گرفت. وی پس از چندی به تهران آمد و در مدرسه تربیت نام نویسی کرد و در این مدرسه با رکن الدین خان مختاری همکلاس بود.

وی شبی در منزل شخصی به نام مجدالممالک که از دوستانش بود با علی خان نایب السلطنه که از خوانندگان بزرگ آن زمان بود آشنا شد و در حضور وی قطعه یی بنا به درخواست مجدالممالک می خواند که مورد قبول علی خان نایب السلطنه قرار می گیرد و او دوامی را تشویق می کند که نزد وی آواز کار کند و اولین مشق خود را که دستگاه شور بود نزد علی خان آغاز می کند که اولین استاد وی همین شخص می باشد.

عبدالله دوامی پس از چندی نزد استادان : آقا میرزاحسینقلی، حسین خان کمانچه کش، درویش خان، ملک الذاکرین و آقا میرزا عبدالله رفت و بسیاری نیاموخته ها را از آنان آموخت و خود شد استاد عبدالله خان دوامی.

دوامی قبل از انقلاب مشروطیت برای شناساندن موسیقی اصیل و سنتی ایران و برای حفظ و حراست و اشاعه آن قرار شد که به اتفاق اقبال السلطان و باقر خان و مشیر همایون شهردار و عده یی دیگر به برلن بروند ولی به واسطه جنگ جهانی اول وقفه یی در این مسافرت هنری پیش آمد که اجبارا به جای برلن به تفلیس و قفقاز رفتند و تصمیم خود را آنجا عملی کردند.

استاد دوامی مدت هفت سال در اداره پست کار کرد و پس از این مدت به وزارت دارایی منتقل و تا پایان دوران باز نشستگی در این وزارتخانه مشغول کار بود.

وی از فروردین ماه 1334 همکاری خود را با سازمان رادیو و تلوبزیون وقت وقت و مرکز حفظ و اشاعه موسیقی سنتی ایران شروع کرد که به واسطه کبرسن شاگردان را در منزل تعلیم می داد.

استاد عبدالله خان دوامی در بیستم دی ماه 1359 دار فانی را وداع گفت.

نادر گلچین در سال 1315 در رشت متولد شد و از سال 1350 همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. او از خوانندگان قدیمی است و اگرچه کمتر نامی از او می شنویم اما آثار ارزشمندی ارائه کرده است.
گلچین از جمله خوانندگان صاحب سبک و دارای صدایی خاص خود است.
از دیگر آثار او می توان به تصنیف های مرغ سحر، ناوک مژگان، قصه شهر عشق، مسبب، من دیگه بچه نمی شم و نفس باد صبا، زلف بنفشه و... یاد کرد.
بیشتر فعالیت های او به سال های پیش از انقلاب باز می گردد. از آثار او می توان به «یوسف گم گشته و گریز اشاره کرد.
اخیراً در ایران آلبومی به نام گریز که کار مشترک فریدون شهبازیان و نادر گلچین است پس از 35 سال گردگیری و منتشر شده‌است.
گلچین صدایی خاص با سوزی پنهانی و نیز پخته و پرورده دارد که با ساختار ارکستری هماهنگی زیادی دارد. او همچنین از تحریرهای شمرده و پخته آوازی برخوردار است و سعی می کند که محدوده صدایش را بشناسد و در همان محدوده از تمامی ظرفیت های صدایی اش بهره ببرد. وی شعر را به خوبی می شناسد و به همان خوبی و شمردگی در آوازهایش ادا می کند.
او با آهنگسازان و هنرمندان زیادی از جمله فریدون شهبازیان، محمدرضا لطفی، حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان همکاری داشته است

هوشنگ ظریف در سال ۱۳۱۷ متولد شد و پس از پایان دوره ابتدایی وارد هنرستان موسیقی شد و از حضور اساتیدی چون موسی معروفی، روح الله خالقی، جواد معروفی و حسین تهرانی بهرمند شد. پس از فارغ التحصیل شدن در سال ۱۳۳۷ به استخدام وزارت فرهنگ و هنر در آمد و فعالیت خود را به عنوان نوازنده و تکنواز در گروه‌های مختلفی مانند ارکستر موسیقی ملی، ارکستر صبا و... شروع کرد.

وی در دورهٔ عالی هنرکدهٔ موسیقی از محضر استاد علی‌اکبرخان شهنازی جهت فراگیری ردیف بهرمند شد. هوشنگ ظریف از سال ۱۳۴۲ به مدت ۱۷ سال به تدریس تار در هنرستان موسیقی پرداخت و از جمله شاگردان وی می‌توان حسین علی زاده، داریوش طلایی، ارشد طهماسبی و حمید متبسم را نام برد.

هوشنگ ظریف سال‌ها سولیست تار در ارکسترهای متعدد سازمان ملی وابسته به وزارت فرهنگ و هنر در اجرای برنامه‌های موسیقی ارکسترهای مزبور در سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران بود، او اجراهای متعددی با گروه استاد فرامرز پایور داشته‌است و با این گروه در کشورهای اروپایی و آسیایی زیادی به اجرای موسیقی ایرانی پرداخته‌است.

از دیگر فعالیت‌های ایشان می‌توان به نوازندگی تار در برنامه‌های موسیقی ملی ایران در رادیو تلویزیون ایران به مدت ۲۰ سال، اجرای برنامه‌های موسیقی اصیل و سنتی ایران در شهرهای مختلف ایران و کشورهای دنیا از جمله آمریکا، شوروی، کانادا، ژاپن، فرانسه، انگلیس، آلمان غربی، ایتالیا، مصر، تونس، مراکش، الجزایر، هندوستان، پاکستان، ترکیه و تمام کشورهای اروپای شرقی همراه با ارکسترهای موسیقی سنتی وابسته به وزارت فرهنگ و هنر سابق اشاره کرد.

استاد ظریف در سال ۱۹۷۳ نیز به منظور اجرای برنامه‌های آموزشی موسیقی سنتی و ملی ایران در بخش موسیقی تعدادی از دانشگاه‌های آمریکا در سراسر این کشور مسافرت داشته و نیز در فستیوال موسیقی «شانکار لعل» که در سال ۱۹۷۵ در هندوستان برگزار شد شرکت و در بیست و یکمین فستیوال جهانی موسیقی که در همین سال در فرانسه بر پا شده بود شرکت داشته‌است. استاد ظریف با شرکت فعال در اجرای کنسرت‌های معتدد موسیقی ایرانی در وین پایتخت اتریش موجب شناسایی هرچه بیشتر موسیقی سنتی ایران به این مرکز موسیقی و فرهنگی اروپا گردید، سپس در سال ۱۹۸۵ که در فستیوال اینسبورگ شرکت کرد موجب شناسایی و اشاعه موسیقی سنتی ایران شد.

استاد ظریف علاوه بر سمت استادی تار با نواختن سه‌تار و تنبک آشنایی کامل دارد و شاگردان متعددی را در هنرستان و مؤسسات فرهنگی و کلاس‌های خصوصی و عمومی تعلیم داده‌است. او همچنین درجهت تدوین متد نوازندگی تنبک با مرحوم استاد حسین تهرانی همکاری داشته که حاصل این همکاری در کتابی تحت عنوان آموزش تنبک به چاپ رسیده‌است. دیگر همکاری وی در تصحیح ردیف‌های آوازی مرحوم محمود کریمی استاد آواز ایران بوده‌است که تحت عنوان کتاب ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران به بازار عرضه شده‌است. او شش سال متوالی عضو هیئت مدیره خانه موسیقی و چهار دوره رئیس هیئت مدیره کانون نوازندگان سازهای ایرانی بوده‌است.

بانو قمر ملوک وزیری
خانم قمر متولد 1284 بودند(فوت 1338)، بانو قمر از دامان مادر بزرگ و اشعار مذهبی برخاست و پس از آشنایی با مرتضی نی داود شکوفا شد و به گونه ای طلایه دار کاروان بانوان در موسیقی معاصر ایران به شمار می رود شاید جسارت بانو قمر راه را بر این عرصه گشود

حسین خواجه‌امیری متخلص به ایرج متولد ۱۳۱۳ در خالدآباد کاشان یکی از موفق‌ترین خوانندگان موسیقی سنتی است. وی پدر احسان خواجه‌امیری خوانندهٔ پاپ و ساغر خواجه‌امیری (نوازنده) است.

پدربزرگش از خوانندگان ناصرالدین شاه بود،و بسیاری از شب ها که ستاره های منطقه کویری کاشان مانند خوشه هایی از زمرد در آسمان خودنمایی می کردند و محیطی شاعرانه به وجود می آوردند ، وی را به صحرای اطراف شهر می برد و او را تشویق به خواندن با صدایی هر چه بلند می کرد .

استاد حسن کسایی
درسال 1307 در اصفهان متولد شد . رشته تخصصی او موسیقی و نوازندگی است . از پنج سالگی نزد استاد تاج اصفهانی تعلیم هنر آواز دید . وی علاقه وافری به آوای نی داشت و از محضر استاد مهدی نوایی برای این علاقمندی بهره جست . در سال 1322 نخستین برنامه رادیویی را اجرا کرد .
آن گاه رحل اقامت در تهران افکند و همکاری با برنامه های رادیویی ایران را آغاز نمود درسال 1334 با همراهی نوازندگان ممتاز ، آثار ممتاز خلق کرد .
در سال 1346 همکاری خود را با رادیو اصفهان نیز آغاز کرد و به عنوان ریاست شورای موسیقی رادیو و سرپرست ارکستر رادیو اصفهان به فعالیت خود ادامه داد .
در سال 1350 در مرکز فرهنگی رادیو اصفهان به تدریس روی آورد و در سال بعد تدریس در دانشگاه فارابی اصفهان را آغاز نمود .
در طول عمر با خیر و برکت خود از محضر اساتیدی همچون تاج اصفهانی ، ادیب خوانساری ، مهدی نوایی و ابوالحسن صبا بهره مند شد .
از فعالیتهای ماندگار این چهره ماندگار ارائه یک دوره ردیف موسیقی ایرانی با نی و آواز است که نشان درجه یک فرهنگ و هنر ایران اسلامی را بخود اختصاص داد . از آثار ارزشمند وی در زمینه موسیقی سنتی ایرانی ، انتشار صفحات تکنوازی و همنوازی توسط سازمان یونسکو و انتشار آلبوم برگزیده موسیقی عرفانی جهان است . از دیگر آثار استاد حسن کسایی چهره ماندگار عرصه هنر موسیقی در سال 1381 می توان از ساختن قطعاتی از قبیل سلام ، هشت بهشت ، آغاز شیدایی ، نغمه گشایش سوز و ساز ، قطار، راز می پرستان و باغ گل را نام برد .

ایرج بسطامی در سال 1336در بم به دنیا آمد و تا قبل از بروز زلزله دلخراش این منطقه، در همین شهر زندگی می کرد. او موسیقی را نزد عموی خود، یدالله بسطامی فرا گرفت سپس برای تکمیل آموزه هایش به تهران آمد و از محضر استاد محمدرضا شجریان بهره برد.
سیروس علی نژاد، روزنامه نگار سرشناس، می گوید: "موسیقی را نزد استادان فن از جمله شجریان آموخته بود و وقتی درست آموخته بود، پا به صحنه گذاشته بود. می گفت که موسیقی در خانواده پدری او ریشه دار است. پدرش هنوز در ساعات فراغت ساز می زد. اما خود را بیشتر مدیون عمویش یدالله بسطامی می دانست که از نظر او در موسیقی استادی و مهارت داشت. او بود که صدا و ذوق ایرج را به موسیقی کشف کرده بود و از همان نوجوانی شروع کرده بود به آموختن گوشه ها و ردیف های موسیقی اصیل به او. این عمو در اوایل انقلاب فوت شد. پس از مرگ او، ایرج به تهران آمد و نزد استادان و بیشتر از همه خود مشکاتیان موسیقی خواند و کم کم به میدان آمد."

غلامحسین بنان

غلامحسین بنان، (اردیبهشت ۱۲۹۰، تهران- ۸ اسفند ۱۳۶۴، تهران) خواننده
ایرانی است که از سالهای ۱۳۲۱ تا دهه ۵۰ در زمینه موسیقی ملی ایران
فعالیت داشت. او عضو شورای موسیقی رادیو، استاد آواز هنرستان موسیقی
تهران و بنیان‌گذار انجمن موسیقی ایران بوده‌است.

در سال 1288 خورشیدی در تهران به دنیا آمد.پدرش رضا قلی خان قوامی از خاندان های اصیل تهران بود او به موسیقی ایرانی عشق می ورزید،خانه اش پایگاه هنرمندان زمان بود و اکثر آثار موجود موسیقی آن دوره را به صورت صفحات گرامافون در دسترس داشت حسین که در چنین خاندانی پا به عرصه ی وجود گذاشته بود از سنین کودکی گوشش با موسیقی آشنا و طنین دلپذیر ساز و آواز با خونش عجین شده بود.صدایش خوب بود پدر آن را می پسندید و گهگاه در مهمانی های خصوصی،تنها و گاه به همراه ساز وآواز می خواند و مورد تشویق اهل هنر قرار می گرفت .
قوامی وارد مدرسه ی نظام شد و در ارتش به درجه ی سرهنگی رسید ولی در جوار خدمت دولتی همچنان به کار هنر آواز ادامه می داد در سال 1325 خورشیدی به رادیو دعوت شد و چون برای ارتشیان اجرای برنامه های موسیقی مجاز نبود نام مستعار« فاخته ای»رابه پیشنهاد استاد روح الله خالقی برای خود برگزید و بعد ها (در سال 1341) وقتی بازنشسته شد با نام واقعی خود حسین قوامی همکاری خود را با رادیو ادامه داد.
قوامی از خوانندگان صاحب نام ایران و دارای سبک ویژه ای در اجرای آواز بود.او با برنامه های «گلها» نیز همکاری داشت.این هنرمند دارای طبعی بلند ،بسیار آداب دان و متواضع و مؤدب بود.در سال های آخر زندگی به نارسایی دید و به دنبال آن به سرطان مثانه مبتلا شد و عاقبت در شانزدهم اسفند ماه سال 1368 این درد جانکاه وی را در بیمارستان ایرانمهر از پای درآورد و یکی دیگر از ستاره های درخشان هنر آواز و موسیقی ایران خاموش گشت .
ترانه هایی که با صدای قوامی به جای مانده همه شنیدنی و ارزشمند هستند،از جمله ترانه ی «تو ای پری کجایی» ازمهندس همایون خرم و «جوانی» از استاد حسین یاحقی .این ها چیزی نیستند که فراموش شوند.
منبع : سایت هنر و موسیقی

تهران متولد شد. پس از پايان تحصيلات در هنرستان موسيقي به دانشگاه موسيقي راه يافت و از اساتيد برجسته موسيقي آن زمان بهره برد و در دو رشته نوازندگي و آهنگسازي فارغ التحصيل شد. همزمان با تحصيل در دانشگاه نزد اساتيد موسيقي ايران به آموزش موسيقي مشغول بود. اساتيدش هوشنگ ظريف، علي اكبر شهنازي، احمد عبادي، نورعلي برومند، محمود كريمي، عبد اله دوامي، يوسف فروتن و سعيد هرمزي بودند. در اين زمان در اركستر ملي ايران به رهبري حسين دهلوي به عنوان نوازنده تار عضويت داشت. اجراي كنسرت در ايران و خارج از ايران، عضويت در راديو، همكاري با كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان، اجراي تكنوازي هاي بسيار و... همگي از فعاليت هاي اين دوره عليزاده بودند. گروه عارف را با همياري تعدادي از هم دانشگاهيان و موسيقي دانان جوان آن زمان راه اندازي كرد و با همكاري با گروه شيدا در بازآفريني و بازخواني آثار موسيقي ايران كارهاي بسياري انجام دادند. با راه اندازي گروه چاووش، آثار تاريخي موسيقي كشورمان اجرا شد كه در ساخت و اجراي اين آثار عليزاده سهم عمده اي داشت. سرپرستي و آهنگسازي چاووش در تعدادي از اين كارها بر عهده عليزاده بود. پس از انقلاب به منظور تحصيل و تدريس به آلمان رفت و به عنوان تز دوره آهنگسازي قطعه عصيان را ساخت. با برگشت به ايران در سال شصت و هفت به اجراي شورانگيز و تركمن پرداخت كه دريچه اي جديد به روي موسيقي ايران گشود. تكنوازي ها و همنوازي هاي وي با ارشد تهماسبي، اجراهاي بسيار در ايران و خارج از ايران، ضبط آثار، اجراي رديف ميرزاعبداله فراهاني، تدوين كتاب هاي ده قطعه براي تار كه آثارش را ارائه كرده، كتاب هاي آموزشي، كاست هاي آموزشي، تدريس تار و سه تار، كار بر روي مقام ابداعيش و اجراي كنسرت هاي داد و بيداد و ...، ساخت موسيقي فيلم كه جملگي برنده جوايزي شدند، همگي عليزاده را به عنوان پركارترين و همچنين موسيقي دان پيشرو در موسيقي ايران مطرح كرده است. كارهاي فعلي وي، اجراي كنسرت در كشورهاي مختلف به همراه محمد رضا شجريان و كيهان كلهر است

تولدم روز اول مهر ماه سال یکهزارو سیصد و نوزده خورشیدی در مشهد است، در خانواده ای که پدر بزرگم (علی اکبر) صدای بسیار رسایی داشته و به زیبایی آواز می خوانده است. او از مالکین بزرگ مشهد بود و از خواندن در جمع پرهیز داشته ، گاه برای دوستان سرشناسی که به دیدارش می آمده اند می خوانده است. پدرم مهدی از صدای پر طنین و رسا برخوردار بود و در جوانی آواز خواندن را شروع می کند ولی خیلی زود در محیط بسته و سنتی به قرائت قرآن رو آورده و تا آخر عمر بر همان عقیده باقی ماند و آواز را رها کرد و در قرائت قرآن جایگاه خاصی در مشهد پیدا نمود و شاگردان زیادی برای تلاوت قرآن قرآن تربیت کردکه از جمله خود اینجانب است.

یکی دانشهایی که ایرا‌‌ن‌زمین در آن نقش مهمی را ایفا کرده دانش پزشکی است. دانش پزشکی در ایران پیش از دوره اوستایی و ظهور اشوزرتشت وجود داشته.

آنچه از اخلاق و صفات و آداب و رسوم ايرانيان باستان مي دانيم اغلب از منابع غربي است ، تاريخ نگاران يوناني و رومي با اينكه چندان علاقه اي به ايران و ايراني نداشته و از آنها تحت عنوان بربر ياد مي كردند با اين حال نمي توانستند منكر سجاياي اخلاقي و صفات حميده ايرانيان باشند. همه جا از گفتار ، كردار و پندار نيك سخن رفته است ، همه جا از بيگانگي ايرانيان از دروغ صحبت مي شود.

ايرانيان به اطفال خود از سن پنج سالگي تا بيست سالگي فقط سه چيز مي آموختند : سواري و تير اندازي و راستگوئي . دروغگويي را بدترين عيب مي دانستند ، دروغگو به دوزخ يا سراي ناپاكان و دروغ پردازان مي رفت و گويا دروغ معاني مختلفي داشته است.پس از آن قرض داري را زشت ترين معايب مي دانستند زيرا معتقد بودند كه مقروض مجبور است دروغ بگويد.

مغان و آموزگاران به كودكان خود مي آموختند كه دروغ نگويند ، وام نستانند ، بدكاري و ستمگري روا ندارند ، ميهن خود را دوست بدارند ، وفادار و مردم دوست باشند ، مي خواره و شكمباره ، گدامنش و هرزه داري و ژوليده و چركين بار نيايند ، به آنان ياد مي دادند كه آب دهان در كوچه نيفكنند ، در رودها و آبها ادرار نكنند ، در معابر چيزي نخورند ، به اندازه بخورند و بنوشند و احترام پدر و مادر را نگه دارند و مي گفتند ، هرگز هيچ پارسي پدر و مادر خود را نكشته است ...

گزنفون ، مورخ و فيلسوف يوناني در كتاب كوروش نامه نوشته: پارسيان اطفال خود را در دادگاهها حاضر مي كردند تا محاكمات را گوش كنند و با دادگستري آشنا شوند. مي دانيم كه ايرانيان به عدالت اهميت بسيار مي دادند و دولتمردان نسبت به قضات بسيار سختگير و گاهي هم بي رحم بودند ، نوشته اند كه كمبوجيه شهريار هخامنشي و نخستين فاتح مصر ، يكي از قضات را كه رشوه گرفته بود محكوم به اعدام نمود ، آنگاه فرمان داد تا پوست او را كنده و بر مسند قضاوت بگسترانند.

طبق نوشته هردوت  مورخ يوناني ، ايرانيان روز تولدشان را بيش از هر روز ديگري محترم مي داشتند و در اين روز بيشتر از ساير روزها غذا طبخ مي نمودند . آنها در كوچه و بازار چيز خوردن و پيش روي ديگران جويدن را سخت ناروا مي دانستند .

خشونت ها و وحشيگريهاي برخي از اقوام بدوي ، كه در مواجهه با مردم بيگانه زبان ها بريده اند و چشمها كنده و از سر بيگناهان منارها ساخته و يا از خون بي دست و پايان آسياها جاري كرده اند ، در ايرانيان نيست و آنچه هم ديده مي شود عمدتا منشا غير ايراني دارد . بهترين دليل اين مدعا فتح بابل توسط كورش كبير مي باشد كه به خدايان و باور و دين مردمان بابل احترام گذاشته و آنها را نابود نكرد.     

بیمارستان های ایران و سایر بیمارستان های شرق اسلام که عموما به همت ایرانیان بناگردیده و ثمره آن به جهان پزشکی آن دوران رسیده است،برخی از این بیمارستان ها در خاک ایران قرار دارند و برخی در کشورهای دیگر واقع اند.

مرد  شماره دو ناسا درباره نادری و پنج سال پیش می گوید:" نادری پنج سال پیش در شرایطی هدایت برنامه مریخ را بر عهده گرفت که این برنامه با مشکلات اساسی روبرو شده بود و همه ما از خودمان  می پرسیدیم علاج این همه مشکل کجاست و چیست؟که یک دفعه نگاهمان متوجه فیروز نادری شد.او چشم اندازهای  موفقی  را در مقابل  این مشکلات  مطرح کرد  و پاسخ های دقیق و راه گشایی را فرا روی  این برنامه قرار داد و اینکه ما  زمینه  وسیعتری برای  بهره گیری از توانمندی های  فیروز  که پیش  از این در  طراحی  راهبردی برنامه مریخ نشان داده  شده فراهم می کنیم."

پروفسور سمیعی ایجاد کننده زیر شاخه از جراحی مغز ، به نام جراحی قاعده مغز است و در زمینه جراحی میکروسکوپی مغز ابداع کننده روشهای تازه و بی نظیری بوده است .
وی مدتها ریاست مجمع جهانی جراحان مغز و اعصاب جهان را داشته ، محل کار او در حال حاضر در هانوفر آلمان و در انستیتوی بین المللی دانش نورولوژی یا INI است . در این موسسه پیچیده ترین جراحی های مغز انجام می شود .

پروفسور هشترودی پس از اتمام دوره دبستان در دبستان های اقدسیه و سیروس تهران، دوره دبیرستان دارالفنون را در سال ۱۳۰۴ تمام کرد. 

ابوجعفر محمد بن موسای خوارزمی از دانشمندان بزرگ ریاضی و ستاره‌شناسایرانی می‌باشد.^[۱] از زندگی خوارزمی چندان اطلاع قابل اعتمادی در دست نیست جز اینکه وی در حدود سال ۷۸۰ میلادی در خوارزم (ازبکستان کنونی) که در آن زمان، بخشی از قلمرو حکومت خوارزمشاهیان بود، زاده شد. شهرت علمی وی مربوط به کارهایی است که در ریاضیات به‌ویژه در رشته جبر انجام داده به طوری که هیچیک از ریاضیدانان سده‌های میانه مانند وی در فکر ریاضی تأثیر نداشته‌اند. وی را پدر جبر نامیده‌اند.^[۲] بیشترین چیره‌دستی وی در حل معادله‌های خطی و درجه دوم بوده‌است. کتاب Algoritmi de numero Indorum که ترجمه کتاب جمع و تفریق با عددهای هندی او به لاتین است باعث شد تا دستگاه عددی در اروپا از دستگاه اعداد لاتین به دستگاه اعداد هندی تغییر یابد که هنوز نیز در اروپا و دیگر نقاط جهان فراگیر است.^[۳]

به هنگام خلافت مامون وی عضو دارالحکمه که مجمعی از دانشمندان در بغداد به سرپرستی مامون بود، گردید خوارزمی کارهای دیوفانت را در رشته جبر دنبال کرد و به بسط آن پرداخت خود نیز کتابی در این رشته نوشت.

حکیم عم خیام در سن ۲۴ سالگی به اصفهان رفت و به مدت ۱۸ سال در آنجا ماند. با حمایت ملک شاه سلجوقی و وزیرش نظام الملک، به همراه جمعی از دانشمندان و ریاضیدانان معروف زمانه خود، در رصد خانه ای که به دستور ملکشاه تأسیس شده بود، به انجام تحقیقات نجومی پرداخت. 
 

اِبْنِ هِیْثَم، ابوعلی حسن (محمد؟) بن حسن (حسین؟) بن هیثم مهندس اهوازی، ^[۱]، ناموَر به ابن هیثم (۴۳۰-۳۵۴) که در باختر در نوشته‌های لاتینی سده‌های میانه به آونتان یا آوناتهان و بیشتر به آلهازن(Alhazen) شناخته می‌شود، از دانشمندان سرشناس ایرانی^{[۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸]}، اولین دانشمند فیزیک نور در جهان است، که در زمینه شناخت نور و قانون‌های شکست و بازتاب آن نقش مهمی ایفا کرده‌است. شرح اصول اتاقک تاریک و اختراع ذره‌بین از کارهای برجستهٔ این دانشمند ایرانی و مسلمان است که منجر به ساخت دوربین عکاسی گردید.^[۹] به دید برخی پژوهشگران او نخستین دانشمند جهان است که سرعت صوت را محاسبه کرده‌است. او با معیارهای متعارف اندازه‌گیری در زمان خود، که واحد ذرع بود، سرعت نور و دور کره زمین را اندازه گرفت. وی نخستین کسی است که به بررسی ویژگی‌های نور پرداخت.^[۸]

هرمُز سوم (سلطنت: ۴۵۷-۴۵۹ میلادی) پسر یزدگرد دوم بود. او به واسطهٔ اینکه برادر بزرگتر او، پیروز یکم در سیستان و دور از پایتخت بود، به تخت نشست.^[۱] کریستن سن نوشته است که او پسر ارشد یزدگرد دوم بود لکن برادر کوچک او پیروز ادعای سلطنت داشت و با سپاهی که از نواحی شرق آورده بود، به هرمز که در ری اقامت داشت، حمله برد.^[۲]

پیروز مورد حمایت و علاقهٔ مؤبدان و نجبا بود و زمانی که با برادر به منازعه برخاست، نجبا از وی حمایت می کردند. .^[۳]