صادق هدایت (متولد: ۲۸ بهمن۱۲۸۱ برابر با ۱۷ فوریه۱۹۰۳ در تهران، مرگ: (خودکشی با گاز) ۱۹ فروردین۱۳۳۰ برابر با ۹ آوریل۱۹۵۱ در آپارتمان اجاره‌ای مکرر، خیابان شامپیونه، پاریس) نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی است. صادق چهارمین نسل از رضاقلی خان هدایت هزار جریبی طبرستانی (مازندرانی) است که نظامت مدرسه دارالفنون را در زمان سلطنت ناصرالدین شاه به عهده داشت. هدایت از پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران و روشنفکری برجسته بود. بسیاری از محققان، رمانِ «بوف کور» او را، مشهورترین و درخشان‌ترین اثر ادبیات داستانی معاصر ایران دانسته‌اند.^[۲][۳][۴] هرچند شهرت عام هدایت نویسندگی است، اما آثاری از نویسندگانی بزرگ را نظیر ژان پل سارتر، فرانتس کافکا و آنتون چخوف نیز ترجمه کرده‌است. حجم آثار و مقالات نوشته شده دربارهٔ نوشته‌ها، نوع زندگی و خودکشی صادق هدایت بیان‌گر تأثیر ژرف او بر جریان روشنفکری ایران است.^[۵]

صادق هدایت در ۱۹ فروردین سال ۱۳۳۰ در پاریسخودکشی کرد. آرامگاه وی در گورستان پرلاشز، قطعهٔ ۸۵، در پاریس واقع است.^[۶]

صادق هدایت
آخرین عکس صادق هدایت،۱۳۲۹(صادق هدایت این عکس را برای تمام خویشاوندان خود فرستاد.)[۱]
زادروز	۲۸ بهمن ۱۲۸۱ / ۱۷ فوریه ۱۹۰۳ تهران، ایران
درگذشت	۱۹ فروردین ۱۳۳۰ / ۹ آوریل ۱۹۵۱ (۴۸ سال) پاریس، فرانسه
آرامگاه	گورستان پر لاشز، قطعه ۸۵، پاریس
محل زندگی	ایران هندوستان فرانسه
ملیت	ایرانی
پیشه	حسابدار بانک ملی ایران، کارمند وزارت خارجه
سال‌های فعالیت	۱۳۰۲ تا ۱۳۲۹
نهاد	دانشکدهٔ هنرهای زیبای تهران
سبک	داستان کوتاه، رمان
والدین	هدایت‌قلی هدایت اعتضادالملک و زیورالملک
گفتاورد	«در زندگی زخم‌هایی هست که مثل خوره روح را آهسته و در انزوا می‌خورد و می‌تراشد. این دردها را نمی‌شود به کسی اظهار کرد.» (بوف کور)
امضا